We bezoeken Ies, die net als Ronee in het vorige interview, in de Schollenbrugstraat woont. Het karakter van zijn huis is echter compleet anders doordat het om de hoek ligt, in het verlengde van het Schollenbrugpad, met uitzicht op de spoordijk van metro en trein en daarachter de Transvaalbuurt.
Bij deze presenteren we de nieuwe, zeer ervaren financiële man; Ies is tijdens de laatste Algemene Ledenvergadering verkozen tot penningmeester van onze vereniging.

Er vallen bij binnenkomst in de woonkamer meteen twee dingen op:
Meerdere vitrinekasten en dressoirs, boordevol serviesgoed, glaswerk, vazen, snuisterijen en siervoorwerpen en de aanzienlijke plek, die is ingeruimd voor de twee jonge Noorse boskatten. Het poezenparadijs omvat krabpaal, pluchen poezenboom en kattenkasteel, poezenmand en vele poezenspeeltjes. Desondanks prefereert kat Bram tijdens ons gesprek het kartonnen doosje op de tafel naast Ies.

De favoriete plek van Ies is zittend voor het zolderraam, vanwaar hij de Pijp en de hele verdere stad tot aan Schiphol overziet.

Ies beschrijft enthousiast zijn levensloop. Het nomadisch bestaan is hem met de paplepel ingegoten: kleine Iesje reisde met het hele gezin in de woonwagen het werk van vader Biekart - vliegtuigbouwkundig ingenieur - achterna, van Badhoevedorp tot letterlijk op vliegveld Zestienhoven. Daarna pas werd in 1959 een echt huis in Berkel-Rodenrijs gekocht.

Een beroepskeuzetest voor de 17-jarige Ies wees uit: Techniek en Water. Na een korte periode Universiteit Civiele Techniek in Delft volgde een opleiding tot zeeofficier in Den Helder. Ook zijn bijna 40-jarige carrière bij de marine voerde hem naar vele plekken, te land, ter zee en zelfs in de lucht.

Ies maakte geen oorlogssituaties mee, maar wel vele reddings- en anti-drugsoperaties.

Hij eindigde voorgoed aan wal in Den Haag bij de Directie Materieel van de Koninklijke Marine (later Defensie Materieel Organisatie). Daar ontmoette hij Evelien. Volgden woonplaats Brunssum en Maastricht met als laatste functie financial controller bij de NAVO. Amsterdam bleef altijd een basis waarheen hij van tijd tot tijd terugkeerde, zeker toen ze in 2011 samen hun huidige huis aanschaften.

Toen Evelien in 2016 een felbegeerde baan bij de NAVO in Brussel kreeg, was Ies inmiddels gepensioneerd en vervolgde hij zijn carrière als zelfstandig business coach, werk dat hij als partner van zijn vrouw, in een woning in het centrum van de Belgische hoofdstad goed kon voortzetten. De Schollenbrugstraat bleef weer voor langere tijd hun pied-à-terre.
In 2022 streken Evelien en Ies permanent neer in Amsterdam, nu hun enige woonplek. Hoewel …. permanent, wie weet moet de inhoud van de andere servieskast wel weer uitgeruimd en verhuisd worden naar een tweede woonplek.

Ies vertelt over de herkomst van alle objecten die hij meenam van zijn vele reizen, eerst in functie van marineman en daarna ook met Evelien, met wie hij sinds lang jaarlijks een verre reis maakt. Relikwieën uit Indonesië, Thailand, Madagaskar, India, Namibië, Myanmar, worden aangevuld met vele ‘Hollandse’ familie-erfstukken en aandenkens.

De essentie van hun reizen is het teruggaan naar de basis van het leven, naar de natuur, dieren, mensen, volkeren, liefst bij lokale mensen thuis overnachten, hiken met rugzakken op. Deze zomer reizen ze naar Botswana.

Ies is dol op de buurt, het is hier fijn om te wonen, te werken, te leven. Alles is per fiets bereikbaar, binnen 10 minuten ben je op de Dam, in de auto binnen 5 minuten op de ring.
Nadelen zijn, niet verbazingwekkend, de drukte; het huis ligt vlak bij het spoor. Als de goederentreinen langs denderen, dan staat het halve huis te trillen en kijkt hij bezorgd naar de scheuren in de muren.
Met de herinrichting van de Weesperzijde verandert de rijrichting in de straat. Dat zal veel meer verkeersdrukte opleveren in de Schollenbrugstraat.
Een andere ergernis is huisvuil, dat mensen op willekeurig welke dag op straat dumpen.

En een zorg, een teken van de tijd: op het talud van het spoor stonden lange tijd tentjes van vluchtelingen, verscholen in de bosjes. Ook in de bootjes in de haven om de hoek bivakkeren daklozen. Hij vindt dat er meer gedaan moet worden voor opvang voor vluchtelingen en andere daklozen, er is genoeg ruimte in de stad.